Vrijdag 28augustus
Blijf op de hoogte en volg Edwin
29 Augustus 2015 | Spanje, Cardeñuela-Ríopico
Nou mensen.... Dit is een nacht om héél snel te vergeten. Ik had al aangegeven dat er veel Spaanse wandelaars in deze auberge gingen overnachten.
Dat heb ik geweten....
Die mensen zijn erg luidruchtig en gaan laat naar bed. Zo ook deze nacht. Boven mij liggen er 2 in één bed en maar fluisteren en maar lachen.
En dan lig je wakker hè, terwijl je wilt slapen. Niet echt goed voor je humeur.
Dus ik stap na twaalven mijn bed uit en vraag de bovenburen of ze misschien iets rustiger kunnen zijn.
En zowaar er vertrekt er één uit het bovenbed.
Maar dan is het 5.30u in de morgen en gaat er weer een wekker af met een hoop herrie zodat de hele slaapzaal meteen wakker is.
Ongelooflijk wat een mentaliteit. Ik krijg de neiging te denken dat deze mensen niet op de Camino thuishoren.
Of mijn leeftijd gaat meespelen, of ik moet aan hun mentaliteit wennen daar moet ik nog achter zien te komen.
Maar oké, Om 5.30u verplicht gewekt, dus ik pak snel mijn spullen in en ga er vandoor. Sta om 6.00u buiten, en wil hier zo snel mogelijk vandaan.
Heb daardoor geen afscheid meer kunnen nemen van Jan en Hanneke maar dat is nu niet anders.Ik heb nog 2 bananen in mijn rugzak die ik als ontbijt nuttig.
En daar loop ik dan in mijn ééntje in het donker met een hoog irritatieniveau.
Maar volgers als ik jullie nu meeneem in mijn ochtendwandeling dan begrijpen jullie dat mijn humeur snel omslaat.
Ik loop helemaal alleen onder een prachtige sterrenhemel. De zon komt heel langzaam op van achter de bergen, en de lucht begint prachtige kleuren te krijgen. muziekje aan.
Dit weer het toppunt van genieten. Wat een schitterend schouwspel van het begin van de dag.
En dan ben je zo'n nacht zo weer vergeten.
Ik kan een strak tempo aanhouden met lopen ( de benen doen het goed), en na het 2e dorpje waar ik door kom wordt het helemaal licht, maar veranderd ook het landschap.
Het is nu vooral veel bos waar ik doorheen kom.
Na ruim 2.5u gewandeld te hebben duikt er ineens iemand vanachter een boomwal het pad op en hoor ik Edwien (op z'n Frans dan hè) roepen.
Wie denk je dat daar aankomt? De oude Fransman Bernard. On-voor-stel-baar dat ik die man tegenkom. We begroeten elkaar met een dikke knuffel.
Blijkt dat hij geslapen heeft in een auberge 2 km van waar ik zat, en hij vertelt dat hij "the only person in the Auberge"was.
Echt???? Dit had ik eerder moeten weten, maar ja , het gaat zoals het gaat....
Ik vraag hem wat hij daar achter die boomwal deed. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. Dus dat kunnen jullie wel raden. (en hoort ook bij de Camino)
We lopen samen een stuk verder, maar nemen na een tijdje toch weer afscheid van elkaar, omdat zijn tempo niet zo erg hoog is. Hij neemt alle tijd en loopt meestal tot 16.00u door.
Zal hem vast wel vaker zien.
Na het volgende dorp veranderd het landschap in grote stoppellandenrijen, met af en toe een veld vol uitgedroogde zonnebloemen.
Als ik daar langs loop lijkt het wel of de zonnebloemen me vragend aankijken "dôge jo wol"? En ik zeg volmondig ja, daarbij denkend aan mijn collega's die nu aan het werk zijn :-).
VIVA LA CAMINO
Als ik om 10.30 een rustmoment pak zie ik op mijn GPS dat ik al 20 km in de benen heb zitten. Dit gaat wel erg snel vandaag, dus ik neem extra veel tijd om te rusten. Stuur een sms naar vrienden van wie de dochter gaat trouwen.
Daarna komt er stuk klimwerk, de Matagrande op. Goed het is dan wel geen Mont Ventoux, maar toch wel pittig genoeg met een beladen rugzak op.
De grond is rotsachtig, en loopt niet makkelijk. Op de top staat een houten kruis, waarvan ik de betekenis niet weet. Maar het uitzicht vanaf die plek is schitterend, met in de verte de stad Burgos.
Ik heb nu geen zin om nu door te lopen naar Burgos, want dat is een grote stad waar het zeker erg druk zal zijn, en ik ga vandaag voor een iets rustiger plaats Cardeñuela Riopico.
Om 13.00u kom ik daar aan, en werkelijk, het lijkt schitterend. Het is een nieuwe auberge, er zit een klein zwembadje bij, ruime plaatsen om te slapen, en ik ben op dit moment nog de enige.
Dat veranderd echter snel. Er komen Fransen binnen die redelijk Engels spreken dus het contact is goed.
Ik bel vandaag ook maar weer eens met het thuisfront. Moet toch zo nu en dan even Tiny haar stem horen, en weten hoe zij haar Camino thuis doorbrengt. Maar daar hoef ik me geen zorgen over te maken.
Na een douchje, wasje ( de was is zo droog buiten) ga ik heerlijk in de schaduw aan de rand van het zwembadje zitten om een begin te maken met mijn verslag voor vandaag.
Het is inmiddels 16.00u, en je raadt het misschien al... komt mon ami Bernard het terrein op lopen. Dat wordt vast gezellig.
Hij geeft me de tip voor morgen mee om zeker de kathedraal van Burgos te bezichtigen als ik daar ben. Dit schijnt één van de mooiste kathedralen van Noord Spanje te zijn.
Ik denk dat dit een goede tip is.
De avond maakt veel goed t.o.v. gisteravond.
We eten met elkaar aan tafel, en hebben fijne gesprekken samen. De taal blijft af en toe een probleem, want vooral de oudere generatie Fransen heeft moeite met de Engelse taal, maar ze doen wel hun best.
Het eten is voortreffelijk. De moeder van de eigenaar heeft voor ons gekookt.
Soep vooraf, kip met patat en salade, en een stuk ijs na. En uiteraard ontbreekt de rode wijn daar niet bij.
Een Spanjaard doet nog even voor hoe hij de wijn uit een tuitje drinkt, nou daar moeten we met 'n allen smakelijk om lachen.
En er is een Frans echtpaar wat met 2 ezels van Cannes naar Santiago onderweg is, dus moesten we mee naar buiten om de ezels te bewonderen.
Zo maak je van alles mee, maar dit zijn wel de avonden zoals het op de Camino hoort te zijn. Gezellig en het fijn hebben met elkaar. (in mijn geval dan hè)
Hopelijk morgen weer zo'n dag.
Tot morgen.
Tosantos - Cardeñuela Riopico : 33 km
Totaal : 288 km
(gisteren stond er een typefoutje bij het totaal aantal km"s)
Dat heb ik geweten....
Die mensen zijn erg luidruchtig en gaan laat naar bed. Zo ook deze nacht. Boven mij liggen er 2 in één bed en maar fluisteren en maar lachen.
En dan lig je wakker hè, terwijl je wilt slapen. Niet echt goed voor je humeur.
Dus ik stap na twaalven mijn bed uit en vraag de bovenburen of ze misschien iets rustiger kunnen zijn.
En zowaar er vertrekt er één uit het bovenbed.
Maar dan is het 5.30u in de morgen en gaat er weer een wekker af met een hoop herrie zodat de hele slaapzaal meteen wakker is.
Ongelooflijk wat een mentaliteit. Ik krijg de neiging te denken dat deze mensen niet op de Camino thuishoren.
Of mijn leeftijd gaat meespelen, of ik moet aan hun mentaliteit wennen daar moet ik nog achter zien te komen.
Maar oké, Om 5.30u verplicht gewekt, dus ik pak snel mijn spullen in en ga er vandoor. Sta om 6.00u buiten, en wil hier zo snel mogelijk vandaan.
Heb daardoor geen afscheid meer kunnen nemen van Jan en Hanneke maar dat is nu niet anders.Ik heb nog 2 bananen in mijn rugzak die ik als ontbijt nuttig.
En daar loop ik dan in mijn ééntje in het donker met een hoog irritatieniveau.
Maar volgers als ik jullie nu meeneem in mijn ochtendwandeling dan begrijpen jullie dat mijn humeur snel omslaat.
Ik loop helemaal alleen onder een prachtige sterrenhemel. De zon komt heel langzaam op van achter de bergen, en de lucht begint prachtige kleuren te krijgen. muziekje aan.
Dit weer het toppunt van genieten. Wat een schitterend schouwspel van het begin van de dag.
En dan ben je zo'n nacht zo weer vergeten.
Ik kan een strak tempo aanhouden met lopen ( de benen doen het goed), en na het 2e dorpje waar ik door kom wordt het helemaal licht, maar veranderd ook het landschap.
Het is nu vooral veel bos waar ik doorheen kom.
Na ruim 2.5u gewandeld te hebben duikt er ineens iemand vanachter een boomwal het pad op en hoor ik Edwien (op z'n Frans dan hè) roepen.
Wie denk je dat daar aankomt? De oude Fransman Bernard. On-voor-stel-baar dat ik die man tegenkom. We begroeten elkaar met een dikke knuffel.
Blijkt dat hij geslapen heeft in een auberge 2 km van waar ik zat, en hij vertelt dat hij "the only person in the Auberge"was.
Echt???? Dit had ik eerder moeten weten, maar ja , het gaat zoals het gaat....
Ik vraag hem wat hij daar achter die boomwal deed. Er verschijnt een brede glimlach op zijn gezicht. Dus dat kunnen jullie wel raden. (en hoort ook bij de Camino)
We lopen samen een stuk verder, maar nemen na een tijdje toch weer afscheid van elkaar, omdat zijn tempo niet zo erg hoog is. Hij neemt alle tijd en loopt meestal tot 16.00u door.
Zal hem vast wel vaker zien.
Na het volgende dorp veranderd het landschap in grote stoppellandenrijen, met af en toe een veld vol uitgedroogde zonnebloemen.
Als ik daar langs loop lijkt het wel of de zonnebloemen me vragend aankijken "dôge jo wol"? En ik zeg volmondig ja, daarbij denkend aan mijn collega's die nu aan het werk zijn :-).
VIVA LA CAMINO
Als ik om 10.30 een rustmoment pak zie ik op mijn GPS dat ik al 20 km in de benen heb zitten. Dit gaat wel erg snel vandaag, dus ik neem extra veel tijd om te rusten. Stuur een sms naar vrienden van wie de dochter gaat trouwen.
Daarna komt er stuk klimwerk, de Matagrande op. Goed het is dan wel geen Mont Ventoux, maar toch wel pittig genoeg met een beladen rugzak op.
De grond is rotsachtig, en loopt niet makkelijk. Op de top staat een houten kruis, waarvan ik de betekenis niet weet. Maar het uitzicht vanaf die plek is schitterend, met in de verte de stad Burgos.
Ik heb nu geen zin om nu door te lopen naar Burgos, want dat is een grote stad waar het zeker erg druk zal zijn, en ik ga vandaag voor een iets rustiger plaats Cardeñuela Riopico.
Om 13.00u kom ik daar aan, en werkelijk, het lijkt schitterend. Het is een nieuwe auberge, er zit een klein zwembadje bij, ruime plaatsen om te slapen, en ik ben op dit moment nog de enige.
Dat veranderd echter snel. Er komen Fransen binnen die redelijk Engels spreken dus het contact is goed.
Ik bel vandaag ook maar weer eens met het thuisfront. Moet toch zo nu en dan even Tiny haar stem horen, en weten hoe zij haar Camino thuis doorbrengt. Maar daar hoef ik me geen zorgen over te maken.
Na een douchje, wasje ( de was is zo droog buiten) ga ik heerlijk in de schaduw aan de rand van het zwembadje zitten om een begin te maken met mijn verslag voor vandaag.
Het is inmiddels 16.00u, en je raadt het misschien al... komt mon ami Bernard het terrein op lopen. Dat wordt vast gezellig.
Hij geeft me de tip voor morgen mee om zeker de kathedraal van Burgos te bezichtigen als ik daar ben. Dit schijnt één van de mooiste kathedralen van Noord Spanje te zijn.
Ik denk dat dit een goede tip is.
De avond maakt veel goed t.o.v. gisteravond.
We eten met elkaar aan tafel, en hebben fijne gesprekken samen. De taal blijft af en toe een probleem, want vooral de oudere generatie Fransen heeft moeite met de Engelse taal, maar ze doen wel hun best.
Het eten is voortreffelijk. De moeder van de eigenaar heeft voor ons gekookt.
Soep vooraf, kip met patat en salade, en een stuk ijs na. En uiteraard ontbreekt de rode wijn daar niet bij.
Een Spanjaard doet nog even voor hoe hij de wijn uit een tuitje drinkt, nou daar moeten we met 'n allen smakelijk om lachen.
En er is een Frans echtpaar wat met 2 ezels van Cannes naar Santiago onderweg is, dus moesten we mee naar buiten om de ezels te bewonderen.
Zo maak je van alles mee, maar dit zijn wel de avonden zoals het op de Camino hoort te zijn. Gezellig en het fijn hebben met elkaar. (in mijn geval dan hè)
Hopelijk morgen weer zo'n dag.
Tot morgen.
Tosantos - Cardeñuela Riopico : 33 km
Totaal : 288 km
(gisteren stond er een typefoutje bij het totaal aantal km"s)
-
29 Augustus 2015 - 11:15
Tity W.:
Hoi Edwin,
geniet enorm van je reisverslagen en ook de foto's, vooral de mooie
vergezichten.
en heel goede reis verder en sterkte.
gr. Tity Warners. -
29 Augustus 2015 - 11:19
Johanna:
Hallo meneer de Jong ;) ohnee, dat mocht niet meer...
Hoi Edwin!
Wat heerlijk om de verhalen te lezen, het is elke keer weer een feest!
Heel erg veel plezier met de komende kilometers en ik kijk uit naar het volgende verslag.
Groetjes Johanna -
29 Augustus 2015 - 12:12
Tiny:
Even een "kookpunt" bereikt?
Is helemaal niets voor jou.
Gelukkig was het snel weer over, en heb je niet te vaak van dit soort momenten.
xxx -
29 Augustus 2015 - 12:46
Jannet:
Tja ik denk toch een heel andere volksaard, die Spanjaarden tov de Fransen (en zeker tov de Friezen ;-)). Gelukkig drinken ze allemaal rode wijn. Ik lees je verhalen steeds op de telefoon dus om de foto's goed te bekijken en voor een reactie moet ik soms even achter de laptop kruipen. Het ziet en klinkt allemaal weer geweldig en je schiet alweer flink op! Liefs uit Hoogeveen! -
29 Augustus 2015 - 14:43
S:
goeie edwin,al weer verschillende verhalen van jou gelezen,we genieten met jou mee
wat een belevenissen en weer veel oude bekenden kom je tegen,dat is al een belevenis
op zich zelf.met tyni haar verjaardag zijn we met tante jellie in roden gewweest mooi
dag gehad met de fam nou jonge ga zo door dan haal je de eindstreep wel,
nou de groeten, van heit en mem. -
29 Augustus 2015 - 17:12
Patrick:
Dag Edwin, jou zal ik dus niet meer zien. Aan wat een tempo ga jij vooruit zeg! Nu ja, wij worden niet gewekt door luidruchtige kamergenoten.
We zijn nu in Ages, om morgen in Burgos aan te komen. Maandag ontmoeten we Noella terug. Ze komt ons dan even bezoeken en dan drinken we haar wijn ☺.
Buen Camino!
Patrick -
29 Augustus 2015 - 19:53
Tineke:
Lieve Edwin, ik had nog niet eerder tijd om jou verhalen te lezen, maar wat zijn ze weer mooi. Fijn om te horen dat de oude blessure weer is vertrokken. Wat ben je al een eind op weg. Top zeg. Ik vertrek vanavond naar de Mont Ventoux dus zal het een weekje zonder je verhalen moeten stellen. Ik hoop volgende week zondag je te kunnen vertellen of mijn doel ook geslaagd is. Aanstaande vrijdagochtend zal ik aan je denken en je die dag succes wensen ik hoop dat jij hetzelfde voor mij wil doen. Misschien wil je donderdag nog een kaarsje voor me branden. Lieve Edwin zet m op. Geniet ervan en een dikke knuffel. -
30 Augustus 2015 - 14:11
Jacco:
Ha die Edwin,
Tja, wij denken dat alle zuid-europesche landen hetzelfde zijn, olijven en druiven kweken, maar gelukkig zijn onder hen ook best verschillen...
Wat weer leuk om deelgenoot te kunnen zijn van de tocht door je vertelmanier. Ook al zit het soms wat tegen, we zien toch dat je dit intens geniet. En dan ben je alweer op ruim 1/3 van je reis: hoelang groeit je baard nu? En hopelijk zit je haar nu ook weer wat fatsoenlijk? Dat hoort eigenlijk op de schouders te hangen bij aankomst op de finish
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
