Dinsdag 8-9-2015

Afgelopen nacht heb ik weer niet zo goed geslapen.Had last van de stapelbedden die erg kraakten. en tot overmaat van ramp kreeg "Skippy" nog een conflict met een Fransman.
Wij waren om 21.00u naar bed gegaan, maar die Fransoos moest om 23.00u nog z'n bed klaarmaken en dat ging niet helemaal geluidloos. Daardoor werd Skippy wakker, en waren de rapen gaar.
Gelukkig liep het goed af, en konden we verder gaan slapen.

Om 5.00u ben ik opgestaan, was toch al vroeg wakker. de rest kwam me om 6.00u achterna. Helaas ging de deur niet open van de bar waar we ons ontbijt zouden krijgen.
Dus geen koffie en geen broodje, maar met een lege maag op pad.
Als we Villafranca uit lopen ontdekken we dat het dorp meer te bieden heeft dan wij gisteren hebben gezien. We komen langs een prachtig kasteel, en een grote kathedraal.
Helaas is het nog te donker om foto's te maken. Wel jammer....maar ach je kan ook niet alles meemaken.
We hebben de pas er stevig in, en spreken af om in het volgende dorp over 5 km te ontbijten met elkaar.
Blijkt dat er in dàt dorp niets te vinden is om even te zitten, dus maar weer 5 km verder "getoffeld". Skippy hebben we dan al weer achter ons gelaten, omdat zijn tempo lager ligt.
Gelukkig kunnen we dan eindelijk na 10 km ontbijten met z'n drieën. Skippy komt eraan als wij op het punt staan te vertrekken.
We spreken af om naar O' Cebreiro te gaan, dus ontmoeten we hem daar vast.
Inmiddels is het dan al 8.30u. Het wordt licht, en de omgeving is weer een prachtig schouwspel. Het gebied is nu meer bergachtig, nog steeds de streek Galicië.
En als je hier zo rondkijkt zie je dat er met Europees geld (en onze belastingcenten) flink is geïnvesteerd in infrastructuur. Nieuwe wegen, nieuwe grote viaducten, terwijl de oude wegen naar mijn idee nog in een redelijke staat zijn. Maar mijn deskundigheid zal wel niet zo groot zijn op dit gebied.

Maar zoals ik al aangaf, het is genieten hier: prachtige bergwanden, het geluid van waterbeekjes, en het gerinkel van koeienbellen in de verte, strak blauwe luchten, geen wolkje te zien. Zie je het voor je?
Toch moet er vandaag behoorlijk worden geklommen. Eerst langs een oude weg, maar later over rotsachtige paden. Het is best zwaar, en ik heb het zweet dik op m'n kop staan, maar ik vind dit zo heerlijk.
Dit is waar ik van hou, en van geniet.
We komen door leuke oude dorpjes, waar we meteen inkopen kunnen doen.
Dan krijgen we op een gegeven ogenblik te horen dat er een groot festival is in het dorp waar wij willen overnachten.
De kans is groot dat er geen slaapplek te vinden is. We hebben overleg op hoog niveau. ik stel voor om het risico maar te nemen, en kijken wat er te vinden is. Desnoods een hotel, en dan de kosten maar delen.
Als er helemaal niets is moeten we nog eens 7 km verder, en dan komen we vandaag zeker boven de 40 km uit. Niet echt een aantrekkelijk vooruitzicht, want we hebben zekers nog 800meter klimwerk voor de boeg.
Nou ja... we zien het wel.....

Het laatste stuk richting O'Cebreiro nemen Ezio en ik een flinke pauze .Ik vind een prachtige plek om te gaan zitten eten.Ik heb de indruk dat Ezio het niet zo ziet zitten,maar als we eenmaal te plek zijn geniet hij volop.
Ik vertel hem dat ik dit vorig jaar in Frankrijk zo vaak heb gedaan.
En ook Skippy verschijnt weer op het toneel als we nog na zitten te genieten van het eten en de omgeving. Hij heeft vandaag een Australische dame ontmoet, en ze hebben veel samen gelopen.
In de verte zien we O'Cebreiro liggen, en we horen daar ook muziek vandaan komen. Dat beloofd wat.... we zullen het zien.
Als we rond 13.00u het dorp naderen horen we enorme knallen. Blijkt het vuurwerk te zijn. Nou dat klinkt behoorlijk en zo'n dal. Prachtig.
In het dorp zelf is het een drukte! Rônermarkt is er niets bij. Veel marktkramen, heerlijke geuren, veel toeristen, en daar doorheen worstelend de pelgrims.
Er is hier maar één albergue, en die blijkt zoals we al hadden verwacht helemaal vol.
Dan maar op zoek naar een hotelletje. Ezio spreekt redelijk Spaans, en daar hebben we nu mooi profijt van. Hier is gelukkig plaats.
Ross (skippy) wil graag een kamer voor zichzelf want hij heeft weer eens een goede nacht nodig. Ezio en ik nemen samen een kamer.
Sammy zijn we kwijt geraakt in het dorp, maar we vermoeden dat hij verder is gegaan. En de Australische dame Jackie besluit om ergens anders een slaapplek te regelen.
Als we elkaar later die middag treffen om iets te drinken blijkt dat er toch nog plaats was in de albergue.
Wat een pech.........of geluk? We hebben nu een mooie kamer met een eigen douche. lekkere bedden, en eindelijk een normale handdoek. Wat is dit heerlijk voor een keer.
Zal maar niet zeggen wat het kost, en dan moeten we nog eten en drinken.
Volgens mijn vrouw, die ik een foto stuur van de kamer, heb ik dit dik verdiend. Dus waar maak ik me ook druk om.

Na het vaste ritueel wasje.... etc (het begint eentonig te worden) zoeken we een terrasje op .Vanaf die plek zien we veel pelgrims binnenkomen, helaas is er voor velen geen plaats meer in de herberg.
Ze zullen of door moeten of iets anders moeten zoeken.

Wij gaan vanavond voor het pelgrims menu. Ezio, Ross, Jackie, 2 dames uit de VS, een burgervader uit Nederland (wil graag anoniem blijven), en ik.
En hoewel het heel gezellig is maken we het niet laat. Sommigen hebben het vandaag toch wel erg zwaar gehad.
Laten we hopen op een lange stille nacht......

Villafranca del Bierzo - O'Cebreiro : 36 km
Totaal : 663 km