07-09-2015, Maandag

Heb afgelopen nacht niet goed geslapen. De albergue was klein en gehorig. We lagen met z'n vieren in een kleine ruimte, en gisteravond laat kwamen er nog pelgrims binnen, waarbij de buitendeur erg veel lawaai maakte. Maar ook vannacht dachten we dat er nog iemand op de buitendeur stond te bonken, Dus maar even gaan kijken. Helaas niets te zien, ik was er dus voor niets uit gegaan.
Ook had ik het gevoel dat er allerlei ongedierte in het bed rond kroop. Het bleef maar jeuken en krabben, en ik hoorde dat anderen er ook last van hadden gehad.
Toch niet de gevreesde "bedwantsen"hè. die kom je nog wel eens tegen in bepaalde albergue's. Als je daar last van krijgt ben je mooi klaar. Dan kun je alles gaan wassen, want je neemt ze zo mee naar de volgende plek.

Om 5.15u staan we op.Het ontbijt staat klaar, en om 6.00u gaan we er weer voor.
Het is nog behoorlijk donker als we gaan, je merkt heel goed dat de dagen korter worden, maar de temperatuur is aangenaam.
We moeten meteen een stuk afdalen. Dit is een riskante onderneming in het donker, maar we zijn voorzien van hoofdlampjes, en dat is maar goed ook.
"Skippy"kan ons helaas niet volgen, we laten hem achter, en gaan met z'n drieën verder.
Op een gegeven moment heb ik het gevoel dat we niet op de goede weg zitten. Sammy denkt er net zo over, maar Ezio is er van overtuigd dat we goed gaan.
Als ik mijn GPS er bij pak zie ik dat we wel de goede kant opgang, maar langs een heel andere route. We lopen ondertussen op de autoweg richting Molinaseca, maar er zijn geen aanwijzingen meer te zien van de pelgrimsroute.
Opeens zien we vanuit een stuk bos een lamp aangaan en horen we: "Skippy is here, don't worry". We schieten allemaal in de lach. Blijkt dat hij de juiste route heeft genomen, en wij een enorme omweg hebben gemaakt.
Nou ja... nu we toch met z'n vieren zijn.... Eerst maar doorlopen naar het volgende dorp, kunnen we met elkaar aan de koffie.
Zien we langs de weg een dood wild zwijn liggen. (Sammy dacht dat hij sliep), We hebben nog overwogen om hem mee te zeulen voor op de BBQ vanavond.

Als we de stad Ponferrada binnen komen raken we elkaar kwijt.
Dit is weer zo'n prachtige stad met een citadel in het midden,en het lijkt wel of hier één of ander feest is.
Overal hangen vlaggetjes, en er worden allemaal kramen opgezet. Als ik door de stad slenter word ik weer aangesproken door mensen die vragen of ik uit Friesland ben komen lopen.
Ik word door hen uitgenodigd om een kop koffie mee te drinken, en schuif bij hen aan een tafeltje.
Het zijn hartelijke mensen, ze komen uit Brabant, en ik leg uit dat ik van oorsprong een Fries ben, maar er nu niet meer woon, en hoe ik mijn pelgrimsroute tot nu heb gelopen.
Het zit best even gezellig, maar ik moet weer door hè.
Omdat ik de anderen uit het oog ben verloren, kan ik nu alleen verder, wat ik helemaal niet erg vind. Zet mijn muziek weer op, en geniet weer van het wandelen op zich, maar ook van de mooie omgeving.
Ik loop hier door een wijngebied. Zie veel wijngaarden waar men bezig is met de wijnoogst. Tractors met aanhangers rijden af en aan vol geladen met kisten druiven.
De temperatuur stijgt inmiddels tot een 30 graden, dus het wordt het heel warm vandaag.

Om 14.00u ben ik in Villafranca dl Bierzo. Schrijf in bij een albergue. Hier kun je alleen maar een bed regelen, geen diner, en geen ontbijt voor de volgende dag, maar wel de mogelijkheid om zelf te koken.
Ezio is dan al aanwezig, en regelt met andere Italianen dat zij gaan koken. Doen wij de boodschappen wel.
Na het douchen en wassen komt Sammy en heel veel later ook "Skippy"aan.
Na een biertje in het dorp gaat Ezio koken met zijn landgenoten. het wordt een maaltijd op zijn Italiaans. Als ik in de keuken aan mijn verslag zit te werken, kan ik de lekkere geuren al ruiken.
Ezio hoor ik boven alles en iedereen uit schreeuwen. Die is helemaal in zijn sas zo onder het koken met zijn landgenoten. Prachtig om te zien hoe ieder hier op zijn eigen manier bezig is.

Vanavond eten we pasta carbonara samen met een groep Italianen, waarbij de wijn niet ontbreekt. Het is gezellig zo met elkaar. ieder heeft zijn eigen verhaal, en herinneringen.
Natuurlijk moet ik mijn verhaal doen over mijn verloren credencial, en het ophalen daarvan met een mooie Spaanse dame in een cabriolet.
Er wordt smakelijk om gelachen.
Sammy, "Skippy en ik doen de afwas, en daarmee sluiten we weer een prachtige dag en schitterende avond af.

Riego de Ambros - Villafranca del Bierzo : 37 km
Totaal ; 627 km

Ps: We zeggen tegen elkaar: "nog maar een klein stukje te gaan" ongeveer 185 km naar Santiago, en dan nog 90 km naar Finisterre.
Ter vergelijking ongeveer van Roden naar Maastricht ;-)

En lieve volgers.
Ik wil jullie even aangeven dat jullie reacties mij heel goed doen.
Dat er zoveel meegelezen, meegeleefd, en bemoedigende woorden vanuit het Nederland komen dat vind ik fantastisch!!!
Bedankt!