Woensdag 7 mei

Woensdag 07-05-14

Gisteravond dus uit eten geweest. de rest van de "gitbewoners" kozen voor blikvoer, maar ik had zin in een lekkere maaltijd.
Een goed restaurant was snel gevonden op aanraden van de gite eigenaar.
De bediening sprak ook hier geen Engels, dus maar op goed gevoel iets van de menukaart besteld.
Ik wist dat het vlees zou worden van de koe, want hij vroeg nog of het medium gebakken moest worden, tenminste ik dacht dat ik dat verstond....
Een glas witte wijn erbij, het water liep me al in de mond.
Het vlees was inderdaad heerlijk, Er werd nog wat aardappelpuree bij opgediend,en dat was het dan.
En ik maar denken dat er nog wel iets zou opgediend worden, maar nee dus.
Of ik nog iets na wilde? Ja toch maar gedaan.
En toen de rekening.... ik had al verteld dat de koeien hier mooi waren, maar zo duur???
Dit wordt de rest van de week blikvoer, of er moeten zich snel sponsoren melden bij Tiny.
Terug in de gite was het een saaie boel, dus ben ik maar vroeg gaan slapen.

Vandaag ben ik vroeg (05.45u) opgestaan.
Ik werd voor de zoveelste keer wakker van de ronkende Fransman. (Jacco en Taco zijn er niets bij)
Dus om 6.15 uur loop ik al weer buiten .Het regent al vanaf gistermiddag, dus ik moet vandaag de regenkleding aan.Dit wordt een trieste dag.
Niet voor mij persoonlijk hoor, maar wat het weer betreft dan hè.
Een dag met dieptepunten, maar ook hoogtepunten zoals later zal blijken.

Het wordt een stevige klim naar Aubrac door de weilanden en blubber,
En de bewegwijzering is soms moeilijk te vinden. Het blijft regenen, en door de mist zie je bijna geen hand voor je ogen.
En geen pelgrim te bekennen. Ik ben daar helemaal in mijn ééntje daar boven.

Maar voorbij Aubrac zie ik toch voetstappen in de blubber, dus er moeten toch mensen voor mij aan zijn gegaan.
Mijn tempo is laag, en het lopen is zwaar. Veel stijgen en afdwalen, en veel keien op het pad.Het voelt als een dieptepunt zo.
Toch komt het zonnetje erdoor en wordt het droog. Eerst maar even uitrusten met een stokbroodje met jam en la vache qui rit. (alweer een koe die mij achtervolgt, maar deze lacht tenminste)

En dan komt er en hoogtepunt.
De laatste km's loop ik samen met een Fransman, z'n vrouw en een vriendin.
Ze spreken heel goed Engels, en vertellen dat ze gaan overnachten in een klooster.
Dit lijkt mij ook wel wat, en omdat ik nog geen plek heb gereserveerd , bel ik direct, en er is plaats in het klooster voor deze pelgrim

Dit wordt de ervaring van mijn leven.
Het ontvangst is er zo hartelijk, en wanneer ik vertel dat ik er 38 km op heb zitten kijken ze me vol ongeloof aan.
Met die zware rugzak???
"Oui "zeg ik. Ik word beloond met een stempel in mijn credencial met een speciale aantekening.
Geweldig. Hier wordt ik bijna emotioneel van.

Ik krijg een kamer aangewezen, en er wordt verteld dat de mis om 18.15 begint, en er eten is na de mis.
Als ik allen ben op mijn kamer, moet ik deze emoties toch even verwerken,
Wat is dit toch mooi, en bijzonder. Een ongelooflijke ervaring.

De mis viel achteraf wat tegen. Er wordt wat gezongen, ondersteund met een cd. Ik heb geen priester of pastoor gezien.
Na een kwartiertje kunnen we al naar de eetzaal.
Hier zijn zo'n 75 pelgrims aanwezig. Met z'n allen in de rij waar we door 2 nonnen worden opgeschept.
Een bord rijst met goulash . Wat is dat lekker zeg!!!.

Na het eten wordt iedereen aangesproken, en gevraagd waar je vandaan komt.
Ik ben de enige Hollander, die ook nog eens 38 km heeft gelopen. Krijg ik toch zowaar een applaus. Nou daar krijg je dan wel even kippevel van hoor.

Gelukkig zijn er 3 dames uit België die veel voor mij kunnen vertalen. Voor de rest alleen maar Franse pelgrims.
Iedereen krijgt een "buen Camino" toegewenst en als afsluiting wordt het pelgrimslied met elkaar gezongen.

Wat weer een prachtige dag.

Nasbinals - Saint Come d'Olt
Aantal km's 38